66. Is een zonsondergang kitsch?
Soms lees je een zin, die je aan het denken zet en doet twijfelen of bepaalde, lang gekoesterde overtuigingen, wel steek houden. Ik beleefde dit afgelopen week, toen ik iets opzocht in een boek van de Amerikaanse filosofe Susan Neiman, “Why Grow Up?” Neimans boek gaat over het moderne idee van volwassenheid – als het opgeven van je dromen en het berusten in een grauw, voorspelbaar en zinloos leven. Ze betoogt dat filosofie ons kan helpen werkelijk ‘op te groeien’ en volwassenheid weer tot een aantrekkelijk vooruitzicht te maken. Ik bladerde door het laatste...
Read More65. De personeelsfluisteraar: wolven in Amazonia
Afgelopen week trok een artikel in de New York Times mijn aandacht, en niet alleen van mij. In een zaterdag bijlage beschreven Jodi Kantor en David Streitfeld de bedrijfscultuur binnen Amazon, het grootste detailhandel bedrijf in de Verenigde Staten. Die cultuur blijkt bikkelhard te zijn. Werknemers worden geacht zeven dagen per week en liefst vierentwintig uur per dag bezig te zijn met hun werk. Ze branden zichzelf in enkele jaren op, om dan door jongere arbeidskrachten te worden vervangen. Voor zieken, jonge ouders of mantelzorgers is geen plaats binnen Amazon: zij krijgen, zo gauw hun...
Read More64. Barbaren voor de poort: over muziek en volwassenheid
Wat je ook van dance kunt zeggen – of het goede muziek is of niet, moreel schadelijk of niet, kenmerken van een drug heeft of niet – iedereen zal het er over eens zijn dat het muziek voor jonge mensen is. Daarmee staat dance in een vrij korte traditie van populaire muziek die zich vooral op de jeugd richt. Deze traditie van popmuziek voor jongeren begon met de big bands en crooners in de Verenigde Staten in de jaren dertig en veertig. Mensen als Glenn Miller, Benny Goodman, Bing Crosby en Frank Sinatra spraken ook wel ouderen aan, maar hun grote populariteit, hun sterrendom, was...
Read More63. Hoe muziek een drug kan zijn
In mijn artikel in NRC Next van 3 juli deed ik de uitspraak dat dance veel gemeen heeft met drugs. Niet alleen dat bij festivals en in clubs veel drugs worden gebruikt – dat is zo, maar dat verband is extern. Wat ik bedoelde, is dat dance een bepaalde werking heeft die met drugs te vergelijken valt. Die vergelijking biedt een extra reden om kritisch tegenover dance te staan. In dit artikel wil ik mijn mening toelichten op een manier waartoe in de Next geen ruimte was. Ik wil eerst uitleggen waarom je alle muziek als een genotmiddel kunt beschouwen. Vervolgens wil ik duidelijk maken...
Read More62. Over meer en minder morele muziek
De vorige keer kondigde ik een kleine serie van drie artikelen aan, waarin ik zou ingaan op morele vragen rondom muziek. In de komende twee artikelen staan muziek als verslaving en muziek als teken van (on)volwassenheid op het programma. Maar vandaag gaat het over muzikale moraliteit in het algemeen en de vraag, hoe muziek meer of minder moreel kan zijn. Mijn stelling daarbij is niet: klassieke muziek=goed, dance=slecht. Het enige wat ik wil betogen is dat muziek morele kwaliteiten kan hebben en dat er dus ook muziek is die meer, en muziek die minder moreel is. Ik weet dat ik dit niet kan...
Read More61. Dance een drug? Huh?
De verkorte versie van mijn vorige artikel, die op 3 juli in NRC.Next en op NRC.nl verscheen, maakte veel reacties los – vooral negatieve. De meeste reageerders gingen er van uit dat een kort krantenartikel mijn volledige denken rondom het thema muziek, dance en drugs toonde – en dat ik, op grond van wat ze in die 500 woorden lazen, geen verstand had van dance, nog minder van drugs, en dat ik nog nooit serieus over muziek had nagedacht. Verder gingen ze er voetstoots van uit dat ik een elitaire hater van nieuwe, elektronische muziek was – een oude, verzuurde man die de...
Read MoreGeef een filosofisch gesprek cadeau!
