72. Gastblog: de personeelsfluisteraar over verveling op het werk
De laatste tijd lees ik regelmatig stukken over verveling op het werk. Over mensen die langdurig ‘onderbelast’ worden en daardoor de symptomen van een burn out krijgen: een ‘bore out’. Deze werknemers vervelen zich niet dood, maar wel ziek. Een verveelde werknemer herken je aan verschillende signalen: 1. Onrust. Je werknemer is voortdurend met andere klusjes bezig; loopt vaak naar de koffieautomaat; is betrokken bij elk dolletje, elk gesprekje van meer dan twee collega’s; reageert op elke prikkel – een postpakket dat wordt bezorgd, een automaat die wordt...
Read More71. Over haast en verveling
In de afgelopen weken heb ik veel nagedacht over haast – en over de samenhang van haast met (chronologische) tijd, doelgerichtheid, schaarste en macht. En daarbij drong zich ook een nieuw idee op: dat er een verband bestaat tussen haast en verveling. Uitgewerkt heb ik dit idee nog niet, dat probeer ik in dit artikel te doen. In die zin is het een echt essay – een probeersel, een poging om iets nieuws te denken. En die poging zou ook kunnen mislukken. Het mag duidelijk zijn dat er een verband is tussen verveling en doelloosheid. Verveling is iets willen doen, maar het niet kunnen;...
Read More70. Onthaast!
Vorige keer besprak ik de haast in onze maatschappij en hoe die samen hangt met een bepaald tijdsbesef – en een bijbehorende wereld. Haast veronderstelt dat we een doel hebben en dat dit doel bereikt moet worden in een eindige hoeveelheid tijd, die ook nog eens minder wordt. Haast veronderstelt dat tijd schaars is; dat tijd iets is wat je moet krijgen of waar je er met anderen om moet strijden; dat tijd op kan raken, als korrels in een zandloper. In een haastige wereld leef je – of liever, word je geleefd – door klokken, agenda’s, roosters en kalenders. Je leeft in...
Read More69. Haast
Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, wij hebben ongelofelijke haast. Opzij, opzij, opzij, want wij zijn haast te laat, wij hebben maar een paar minuten tijd. De woorden van Herman van Veen zijn intussen klassiek geworden, net als de muziek, die bij iedereen meteen in zijn of haar hoofd klinkt. Bij hoeveel beeldfragmenten zou het al op de achtergrond te horen zijn geweest? De tekst van ‘Opzij’ komt uit 1979. Zesendertig jaar later kunnen we niet zeggen dat de wereld om ons heen minder gehaast is geworden. Het gevoel ‘haast te laat’ te zijn wordt door veel mensen...
Read More68. Onbeantwoorde vragen
In 1908 schreef de Amerikaanse componist Charles Ives een stuk voor strijkers, trompet een houtblazerskwartet: The Unanswered Question. Hoewel het maar vier-en-een-halve minuut duurt, is het oneindig intrigerend. Ives voegde zelf een notitie toe, om uit te leggen wat het werk ‘betekent’. De langzame, zachte drieklanken van de strijkers representeren volgens hem de ‘stilte van de druïden’, die ‘niets weten, zien of horen.’ De solo trompet speelt zeven keer bijna dezelfde frase (afwisselend bes-cis-e-es-c of bes-cis-e-es-b), als de ‘eeuwige vraag van...
Read More67. Gastblog: uit de correspondentie van een bederver
Beste Puistknars, Van harte gefeliciteerd met je coup! Ik ben werkelijk jaloers op de vondst van een sinterklaascongres om het ‘echte’ sinterklaasfeest te bevorderen. Nog zo’n vondst en je bent rijp om mijn plek als senior-bederver in te nemen… Goed om te zien dat mijn colleges over de Reformatie vrucht hebben afgeworpen. Ik was even bang dat de hele sinterklaasdiscussie zou verzanden in de compromissen van dat afschuwelijke Sinterklaasjournaal. En dat na die veelbelovende start, met alle demonstraties en welles-nietes discussies van 2011 tot 2014. Een minder creatieve en...
Read MoreGeef een filosofisch gesprek cadeau!
