332. Beroep zonder roeping
Millennials (dat wil zeggen mensen die zichzelf als zodanig afficheren, ikzelf beschouw ‘generatie’ als een onhoudbare categorie) schijnen moeite te hebben met het maken van keuzes in opleiding, loopbaan en relaties. Ze mogen in de huidige maatschappij hun leven zelf gestalte geven, maar die verantwoordelijkheid valt velen zwaar. Keuzestress en FOMO (Fear Of Missing Out) spelen hen parten. Ik heb eerder over deze verschijnselen geschreven en dan met name over het idee van schaarse tijd dat de angst aanjaagt. Tijd is, in onze moderne beleving, iets wat (langzaam of snel) opraakt...
Read More331. Wees niet bang voor paradoxale maatregelen
De vorige keer heb ik op deze plek onze corona-maatregelen besproken en geconcludeerd dat deze niet werkelijk intelligent zijn. Waar mensen, als levende wezens, zich door (kwalitatieve) informatie laten leiden, wordt in onze recente corona-beperkingen puur (kwantitatieve) dwang uitgeoefend. Alsof we biljartballen zijn, die uit elkaar moeten worden gehouden. In het laatste artikel heb ik uiteengezet waarom die kwantitatieve, je zou ook kunnen zeggen, oorzakelijke, aanpak vaak niet werkt. Waarom automobilisten zich niet als vloeistofmoleculen gedragen, anorexia-patiënten geen calorie-sommen...
Read More330. Een werkelijk intelligente lockdown
Het is een jaar na de invoering van onze eerste lockdown. Op het moment dat het kabinet in maart 2020 scholen, horeca, musea en schouwburgen sloot, wisten we niet hoelang die sluiting zou duren. Beelden van de orde in Wuhan en de chaos in Bergamo stonden op ons netvlies – en in vergelijking met die uitersten prezen we onszelf gelukkig met onze gulden middenweg. Kranten publiceerden scenario’s van de pandemie die, met al hun onzekere aannames, maanden tot jaren besloegen. En beleidsmakers namen, in Rutte’s vage maar toepasselijke omschrijving, 100 procent van de beslissingen...
Read More329. Waar uw schat is, zal uw hart zijn
Vorige keer schreef ik over het begrip thuis, en hoe we het thuisgevoel kunnen versterken. Ik memoreerde daarbij aan tegelwijsheid ‘Home is where the heart is’ en kwam tot de conclusie dat we die spreuk ook kunnen omdraaien: ‘Heart is where the home is’ – wat zoveel wil zeggen als ‘ de structuur van het heim is de basis van het vermogen om lief te hebben, dus waar die structuur aanwezig is, waar je jezelf thuis voelt, daar kun je ook liefhebben. Daar zijn je geliefden en daar is je hart. De uitspraak ‘Thuis is waar het hart is’ lijkt heel veel...
Read More328. Heart is where the home is
Een paar weken geleden schreef ik over het thema van ballingschap en over hoe we in de corona-wereld het gevoel kunnen krijgen een vreemdeling te zijn in onze eigen omgeving. Een maatschappij met avondklok, lege winkels, lege terrassen, lege universiteiten en hogescholen. Een wereld waarin mensen afstand houden, alleen thuis zitten, werken achter een computerscherm. Zo’n wereld lijkt ons geen huis, geen ’thuis’ meer te bieden. Het gevoel van vreemdheid, verweesd zijn, ballingschap is geen fijn gevoel. Het geeft aan dat het tegendeel – je ergens thuis voelen –...
Read More325. Held in eigen ogen
Een paar weken geleden schreef ik over heldenzanger Pindaros en over de onmisbare rol die dichters bij de creatie van helden spelen. Zonder Homeros zouden we Achilles en Odysseus vergeten zijn – of op een heel andere manier gedenken dan we nu doen. Socrates zouden we zonder zijn leerling Plato ook heel anders in herinnering hebben, maar waarschijnlijk zouden we hem niet geheel vergeten zijn. Er bestond in het Athene van de vierde eeuw v.Chr. namelijk een genre van Socratische dialogen dat door meerdere schrijvers werd beoefend. Van hen is soldaat-historicus Xenofon de bekendste en de...
Read MoreGeef een filosofisch gesprek cadeau!
