90. A kiss is still a kiss
Lang geleden, voor de tijd van emoticons, ontstond de gewoonte om de letter X als symbool voor een kus te gebruiken. Dat was in de middeleeuwen, toen veel mensen niet konden schrijven, maar wel brieven of contracten moesten ondertekenen. Ze plaatsten daarom een zogenaamd Andreas-kruis onderaan, een X, en bezegelden hun eed of belofte door er een kus op te drukken. Na verloop van tijd werd de X een symbool voor de kus zelf, in plaats van voor de eed op Sint Andreas. Zijn kussen nuttig? Kussen zijn er in alle soorten en maten. We kussen de grond als we een tijdje vaste bodem hebben moeten...
Read More89. Over uitvaarten en het transcendente
Deze week was ik op een uitvaart. Het was een mooie dienst, waarbij familieleden en vrienden met warmte en humor vertelden over hoeveel de overledene voor hen betekend had. De afgelopen jaren ben ik naar twee soorten uitvaarten geweest. De ene soort, over het algemeen voor mensen van de generatie van mijn ouders, was een religieuze bijeenkomst – in een kerk, geleid door een priester, waarbij weliswaar ruimte was om persoonlijke herinneringen op te halen, maar alles in dienst stond van een transcendente boodschap: dat de overledene nu bij God was, op de plek waar wijzelf ook over enige...
Read More88. Speel de held
In de laatste weken heb ik meerdere keren geschreven over volwassenheid en over het huidige cohort jongeren, dat moeite heeft de stap van jeugd naar volwassenheid te zetten. Over hoe hun puberteit intussen 15 tot 20 jaar kan duren – en hoe het lijkt of ‘millenials’ gedoemd zijn van crisis naar crisis te strompelen: van puberteit naar twintigersdilemma naar dertigersdilemma naar midlife crisis. In het laatste essay identificeerde ik het probleem als een bepaalde, tegenstrijdige opvatting van volwassenheid – een idee dat een volwassene tegelijkertijd volledig vrij is en...
Read More87. Over voetbalradicalisering
Deze keer had ik mijn laatste overwegingen over volwassenheid willen toevoegen, maar gebeurtenissen rondom Nederlandse voetbalvelden zetten me aan het denken – en schrijven. Afgelopen weekend trokken een paar schokkende – aan voetbal gerelateerde – zaken de aandacht. Op zaterdag viel een team van de vereniging Nieuw-Sloten (waarvan een ander team in 2012 een grensrechter had doodgetrapt) een scheidsrechter aan toen die één van hun spelers uit het veld wilde sturen. De 21-jarige fluitist kon zich nog net in veiligheid brengen door naar de kleedkamer te vluchten. Op dezelfde...
Read More86. Volwassenheid als ideaal
De laatste twee keer behandelde ik het thema van statusangst – en waarom die zo groot is onder de mensen die nu twintig zijn. Vandaag wil ik het hebben over het moderne concept van volwassenheid, dat kan verklaren waarom jongeren niet meer volwassen willen – en kunnen – worden. Volwassenheid als ideaal en taboe Voor volwassenheid geldt langzamerhand hetzelfde als voor ouderdom: iedereen wil het worden, niemand wil het zijn. Of misschien beter gezegd: jongeren willen niet onvolwassen zijn, maar ook niet volwassen. Deze paradoxale houding vindt zijn oorsprong in de innerlijke...
Read More85. Een generatie van ‘onvolwassenen’
Vorige keer besprak ik het fenomeen van statusangst, dat de laatste jaren vooral twintigers in zijn greep houdt. Millennials ervaren een grote druk om aan hoge verwachtingen – van henzelf en van de maatschappij – te voldoen. Ze zijn vaak bang tekort te schieten en zijn depressief omdat ze met niemand over die angst kunnen praten. Waarom lijken de twintigers van nu het slachtoffer van statusangst, meer dan eerdere cohorten twintigers? Ik denk dat het twee redenen heeft: – de rol van het begrip ‘generatie’ als collectief overgangsobject; – een onbruikbare...
Read MoreGeef een filosofisch gesprek cadeau!
