128. De stijl, dat ben je zelf – of een ander
Vorige week moest ik ter gelegenheid van Sinterklaas een surprise met bijpassend gedicht maken. Niet iets waarvoor ik een natuurlijke aanleg heb – ik bezit geen innerlijke poëtische bron om aan te boren. Wat ik wel kan, is een bepaald voorbeeld volgen, een stijl imiteren. En voor deze keer leek me de kinderpoëzie van Annie M.G. Schmidt een geschikt model te vormen. Dus ontstond, na wat broeden, het volgende gedicht: Het egeltje Elise Had het toch zo koud Ze was aan het bevriezen Daar buiten in het woud Ik heb, zei Elise Aan kou toch zo’n hekel Zo zat ze te kniezen Maar het hielp...
Read More127. Gastblog: de personeelsfluisteraar over vertrouwen
Vertrouwen is het #trendingtopic van de laatste week, door de preek van Jan Terlouw bij De WereldDraaitDoor. Vroeger, aldus Terlouw, leefden we in een vertrouwensmaatschappij. Wij vertrouwden de mensen met macht (al hadden we kritiek op ze) en de macht vertrouwde ons. Het was een maatschappij waar de touwtjes uit de brievenbus hingen, ten teken van het onderlinge vertrouwen. Luister nog eens naar het betoog op de site van DWDD en denk na over wat Terlouw zegt over vertrouwen. En wat hij niet zegt. Vertrouwen en respect Als personeelsfluisteraar begrijp ik waarom Terlouws betoog zo is...
Read More126. Vol verwachting luistert mijn hart
Op 8 november, toen hij de Amerikaanse presidentsverkiezingen had gewonnen, hield Donald Trump zijn overwinningsspeech – de eerste toespraak van zijn presidentschap, zou je kunnen zeggen. Een volle zaal van supporters luisterde naar zijn boodschap, om nog maar te zwijgen van alle journalisten en de kijkers thuis. De volgende dag – een dag later dan gewoonlijk – hield Hillary Clinton haar ‘concession speech’, de toespraak waarin ze haar verlies toegaf. Het was meteen ook haar laatste toespraak, want zo gaan die dingen: de verliezer neemt alleen nog het woord om...
Read More125. Woordenboek van geaccepteerde bullshit: email schandaal
En toen won Donald Trump de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Niemand zag het aankomen, maar achteraf had iedereen een verklaring – ook al die mensen die eerst de overwinning van Clinton hadden voorspeld, maar na 8 november vrolijk als deskundigen door het media-leven bleven gaan. Hun uitlatingen boden een heleboel mogelijke kandidaten voor het woordenboek van geaccepteerde bullshit, maar ik ruim deze keer plek in voor een belangrijker begrip: email schandaal. Met email schandaal verwijs ik natuurlijk naar het feit dat Hillary Clinton in haar tijd als minister van buitenlandse zaken...
Read More123. Woordenboek van geaccepteerde bullshit: oermelk
Oertijd. Oerknal. Oerbos. Oeros. Oerdegelijk. Oerkomisch. Oervervelend. Oer- is van oudsher (oerher?) een voorvoegsel ter aanduiding dat iets oorspronkelijk of sterk is. Het is dan ook geen wonder dat marketingmensen het inzetten om hun producten aan te prijzen. Oorspronkelijk en sterk – wie zou dat niet willen kopen? Dat mensen het voorvoegsel ‘oer’ hechten aan een nieuw product is natuurlijk een beetje raar – maar een geaccepteerd misbruik in onze van reclame doordrenkte maatschappij. Dat slimme bakkers hun baksels oerbrood noemen mag dan ook niet bevreemden, net...
Read More122. Het woordenboek van geaccepteerde bullshit
In zijn laatste – onvoltooide – werk Bouvard en Pécuchet vertelt Gustave Flaubert het verhaal van twee vrienden die alle contemporaine kennis onderzoeken. Ze beginnen bij landbouw, tuinarchitectuur en de conservering van voedsel. Dan gaan ze over naar scheikunde, anatomie, biologie en geologie. Via archeologie, architectuur en geschiedenis komen ze bij literatuur, grammatica en esthetica. Ze beproeven politiek en liefde; proberen gymnastiek en occultisme. Ze bestuderen theologie en filosofie, om te eindigen met pedagogiek, muziek en stadsplanning. Tegenwoordig heeft het boek als...
Read MoreGeef een filosofisch gesprek cadeau!
