269. Waar we zijn
Een van mijn favoriete dichters is de Amerikaan Stephen Dobyns. Zijn gedichten zijn vaak kleine, subtiele sfeerbeelden die een bepaalde filosofische gedachte illustreren – of beter: die een filosofische gedachte, in Wittgenstein’s woorden, ’tonen’ maar niet (expliciet) ‘zeggen’. Bij het prachtige gedicht Where We Are zal ik desalniettemin proberen te analyseren wat het gedicht ons te zeggen kan hebben, om het getoonde ‘zegbaar’ te maken. Het gedicht gaat zo (in mijn eigen vertaling): Waar we zijn (naar Beda) Een man scheurt een stuk van een...
Read More252. Overlevenscantate
Vorige week bepleitte ik de introductie van kleine erediensten, gevormd door een reeks van ‘overlevenskunsten’: poëzie, filosofie, muziek, mindfulness, kleine rituelen… Samen zouden deze onderdelen een levensbeschouwelijk thema in 15-20 minuten van verschillende zijden moeten belichten. Inspiratie voor deze bijeenkomsten vormen de cantates van Johann Sebastian Bach – daarom zou ik ze overlevenscantates willen noemen. Als voorbeeld van een mogelijke liturgie voor een dergelijke bijeenkomst wil ik een voorstel doen voor een ontmoeting rondom het thema...
Read More251. Een nieuwe eredienst
Sinds enige jaren heb ik de gewoonte op zondag naar een Bach-cantate te luisteren. Niet alleen voor de hemelse muziek, maar ook omdat ik de cantates als een soort mini-erediensten ervaar, die in vijftien tot dertig minuten een levensbeschouwelijk thema vanuit verschillende kanten belichten. Tegelijk hebben ze de dramatische spanning van een kleine opera. Oorspronkelijk waren de cantates onderdeel van een Lutherse eredienst, opgebouwd rond bepaalde bijbelteksten uit een evangelie en een apostelbrief (afgestemd op de kalender van het kerkelijk jaar). Een voorbeeld: Gleichwie der Regen und...
Read MoreGeef een filosofisch gesprek cadeau!
