Ga rustig zitten. Kijk eens om je heen. Hoe is het licht? Vertellen je zintuigen je hoe laat het is, welke tijd van het jaar? Wat hoor je? verkeer of vogels? Is het lekker warm, of zit je een beetje te kleumen? Of is het eigenlijk te warm, of te vochtig?
Hoe voel je jezelf? Fit, of een beetje under the weather? Ben je relaxt, of voel je jezelf een beetje opgejaagd?
Hier is een moment voor jezelf.
Lees eerst het volgende verhaal:
Niall en de heks
De Ierse koning Echoaid had vijf zonen: Fergus, Olliol, Brian, Fiachra en Niall. Op een dag gingen de vijf uit jagen en verdwaalden. Toen ze dorst kregen, trokken ze alle vijf eropuit in verschillende richtingen om water te vinden.. De oudste, Fergus, vond als eerste een bron, die bewaakt werd door een oude vrouw. Ze was van top tot teen zwart, haar grijze dradige haar warrig als de staart van een wild paard, met twee groene slagtanden die tot haar oren terug krulden. Haar ogen waren zwart en rokerig; haar neus scheef, met wijde neusgaten; een buik vol rimpels en sproeten; kromme schenen boven massieve enkels en enorme voeten; knokige knieën en lange nagels.
“Bewaak jij de bron?” vroeg de jongeling. “Ja”, zei ze. “Geef je me toestemming om wat water mee te nemen?” “Jazeker”, stemde ze in, “maar alleen als je me een kus op mijn wang geeft.” “Dat doe ik niet”, zei hij. “Dan geef ik geen water.”
“Liever zou ik doodgaan van de dorst dan jou een kus geven”, zei Fergus. En hij keerde terug aar zijn broers. Na hem begaven ook Olliol, Brian en Fiachra zich naar de bron. Ze vroegen de heks om water, maar weigerden haar een kus.
Tenslotte kwam de jongste, Niall, bij de bron. “Geef me water, vrouw!” “Dat wil ik wel doen,” zei ze, “als je me daarvoor een kus geeft.” “Meer dan dat zal ik je geven,” zei Niall, “ik zal je ook omhelzen!” En hij voegde de daad bij het woord. Toen hij haar weer losliet zag hij voor zich een jonge vrouw, die in schoonheid en gratie geen weerga had in de wereld. Haar huid was blank als versgevallen sneeuw, ze had mollige en zachte onderarmen, lange en rechte vingers, rechte benen met een bekoorlijke kleur. Ze droeg twee sandalen van brons aan haar zachte voeten, en een ruime mantel van de fijnste wol, vuurrood, en daarin een broche van zilver; ze had paarlen tanden, grote koninklijke ogen, een bessenrode mond.
“Wie ben jij?” vroeg de jongen. “Koninklijke macht ben ik, koning van Tara, koninklijke macht. Ga nu naar je broers, met water, het koninkrijk zal aan jou en aan je kinderen behoren. En bedenk: zoals je mij waarnam, eerst lelijk, lomp, walgelijk, tenslotte mooi, zo is ook koninklijke macht, duister en licht. Want zonder veldslagen, zonder conflicten vol geweld, wordt die macht niet gewonnen. Maar op het eind toont zich hij die koning is aangenaam en knap.”
Lees daarna dit gedicht:
Mooi Lelijk - Abdullah Shoaib I’m very ugly So don’t try to convince me that I am a very beautiful person Because at the end of the day I hate myself in every single way And I’m not going to lie to myself by saying There is beauty inside of me that matters So rest assured I will remind myself That I am a worthless, terrible person And nothing you say will make me believe I still deserve love Because no matter what I am not good enough to be loved And I am in no position to believe that Beauty does exist within me Because whenever I look in the mirror I always think Am I as ugly as people say?
Luister tenslotte naar de volgende muziek:
Geef een filosofisch gesprek cadeau!
